Heart's Day *Another Used to be...

Ano naman kung Valentines Day bukas..  ano naman kung wala kong date o kaya walang nag-aya saken mag-date… (actually meron naman, ayoko lang haha) sanay naman akong walang date, walang flowers, chocolates, cards and the likes! *sighhhh* here I go again with my same old sentiments of Valentines Day.. actually we don’t celebrate it talaga, it’s just that I want to know how it feels to go out with someone you like on that day, to receive flowers, chocolates or even just a love letter. Ma-feel ko man lang na minsan sa buhay ko, na-experienced ko din yung mga ganyang bagay.. whaaaaaaaaa :’(  yung feeling na may naka-alala sayo at nag-prepare just to make you Happy..  ano kayang feeling nun..  siguro  pag binigyan ako ng flowers, sobrang saya ko. Shempre naman first time yun! Haha mababaw lang naman akong tao, madali lang naman ako pasayahin, kahit nga siguro pumitas lang siya ng bulaklak sa kung saan, kung gusto mo yung taong nag-bigay sayo nun balewala na un..shempre , it’s the thought that counts pa din.. haaay hanggang pangarap na lang siguro yung mga flowers ko =(  o kaya kung gusto ko talaga, bibili na lang ako, tapos lalagyan ko ng To: shel From: Anonymous haha! Masabi lang na may nagbigay?!  Kaya lang ayoko naman gumastos, kung wala. Edi wala.. may magagawa pa ba ko.. That’s life!

Kanina nga, binigyan ni Ivan ng bouquet si Camil, ang sweet kayaaaaaaaaaa! Kinikilig nga kami ni Ugat eh… haaay, How I wish, may magbigay din saken ng ganon... superrr nakakatuwa kaya sila..ang sweet kaya ni Ivan, and bagay din sila ni Camil.. sana ako din.. puro na lang sana, sana, sana. Si ugat naman I’m sure meron din.. o sige na, sila ng masaya… sila ng may date. At ako, shempre after duty uuwi sa Dorm, magsusulat sa Diary ko, kung gano ko ka-inggit at wishful na sana meron din ako. =( Gusto ko lang naman din magkaroon ng flowers, para naman kahit minsan maging IN din ako pag heart’s day.. lagi na lang kasi kong outcast..

Tuwing February 14, mas nararamdaman kong single ako… na 24 years old na ko…pero eto, ganon pa din sa dati.. actually, akala ko nga, okay na eh..  I’m really happy! As in it feels like heaven, alam mo yung feeling na maisip ko lang siya mapapangiti ka na, pag kni-kwento ko siya sa mga friend ko kinikilig ka, ang saya-saya ko..wala  kong ibang bukambibig kundi siya… yung  kulang na lang mapunit na yung mukha ko kaka-ngiti,  yung simple text niya can make my day complete..yung ka-kulitan niya, yung pag-kanta niya randomly na feel na feel niya, yung paglalambing niya na di ko naman masuklian dahil di naman ako sanay sag anon,  yung pagiging isip bata niya, yung pagiging madaldal niya, yung pagrarason niya na madalas pagbibigyan ko na lang kasi di naman siya nagpapatalo at dahil iisa lang naman kasi motto namin *kapag may katwiran ipaglaban mo* haha, yung mga banat nya na sasabihin kong korni, pero kinikilig naman.. yung pag-aalis kami, kahit na sobrang daming kamalasan, masaya pa din kasi magkasama kami, yung mga simpleng bagay masaya  na ko kasi kasama ko siya, yung pagiging-gentleman niya..  tapos yung hahatid niya ko sa dorm.. yung bago matulog magka-text pa din.. yung kahit na sa work siya may way of comm. Pa din kami thru YM na kahit madalas puyat ako, okay lang… tapos tuwing magpapatugtog ako,  yung mga roommate ko dugong-dugo na yung tenga sa “You got me” ko na  naka-repeat one.  Kasi yan yung kantang bagay na bagay sa nararamdaman ko para sa kanya.. you got me by: colbia caliat =)

Pero lahat kasi yan.. USED TO BE na… di ko alam…isang araw nagsimula na siyang maging cold.. una sa pagt-text niya, yung dating sobrang dalas niyang pagt-text nabawasan..inisip ko na lang na, stressed siya sa work, kailangan niya din magpahinga, tapos each day nababawasan..na minsan, ako na lang yung magttext at manganga-musta sa kanya.. ako na yung mag o-open ng topic para lang open pa din yung comm. Namin, actually 2 weeks siyang ganyan.. di ko na alam kung bakit parang bigla na lang siyang nawalan ng gana, kung kelan gusto ko na siya... then nung minsan, sobrang stressed na daw siya sa work.. naawa din ako kasi nga stressful nman talaga, at night shift pa siya.. sobrang burnt out siya that day, so I asked him out para makapag-unwind siya, naisip ko din nga na puntahan na lang siya sa kanila at dalhan siya ng fave. Sisig niya, ..kaya lang pagod daw siya at gusto niyang magpahinga, naintindihan ko naman yun, at buti na lang di ko din sinabi na pupuntahan ko na lang siya, aun whole day siyang hindi nag-text nun.. sobrang worried ako kung ano ng nangyari sa kanya, then the next day.. I saw this pic. Na naka-tagged sa kanya with a girl. He went out din to eat with his officemate. I didn’t say anything about it, kasi hindi naman niya ko girlfriend at hindi kami, para magtanong pa, isa pa buhay niya yun.. ang saken lang, akala ko ba sobrang pagod siya to hangout. Anyway, ganon talaga yun, hinayaan ko na lang.. minsan lang ako magyaya, gusto ko lang naman siyang Makita..sobrang feeling rejected talaga ko nun..then nag VL ako from sun. to thurs. umuwi na lang ako sa bahay namin, para maging busy din ako at hindi ko na lang siya masyadong maisip.. at ayun tulad ng dati, he’s not texting me that much… =( yung consistency niya dati sobrang ibang iba na sa mga pnapakita niya lately, tapos may mga posts pa siya sa FB. Ayoko naman sana talagang bigyan ng meaning yung mga post niya, pero tao lang.. I have feelings..kahit sino naman lumagay sa lugar ko.. kaya lang kahit anong gawin ko may meaning yan, you will not post something na irrelevant sau..tapos iba pa yung pinaparamdam niya saken na parang bored na siya, na wala na siyang gana, even sa text, laging ako na lang yung unang nagttext sa kanya, at dahil ganyan na din siya.. I tried to adjust at kinaya ko naman.. pag di siya nag-text, di ko na din siya it-text..kahit na sobrang kating-kati na yung kamay ko para i-text siya, sobrang pigil na pigil ako, I even asked my guy friend (Ivan) sabi niya, wag kong ipahalata na gustong gusto ko siya.. pero this is, I’m so transparent, what you see is what you get, kulang na lang ipagsigawan ko na gusto ko siya.. oo na ako na talagang walang pride..  then last week (Thursday) nag-open up ako sa kanya.. sinabi ko sa kanya na he’s making me feel na I’m just an option, actually that night kung hindi na talaga siya nagtext, ready na ko talagang mag-give up. Pero nag text siya at akala ko naayos naman namin, nag-sorry siya hindi daw niya sinasadya na ganon ung maramdaman ko. at dahil nag-sorry siya, and he seem sincere naman, kaya okay na kami. Tapos nung sat. niyaya niya ko manuod ng movie sa Sunday, I said yes, kasi I want to go out with him din naman para makapag-usap na din kami, pero that night (sat.) may nabasa na naman ako sa fb nya, I maybe inexperienced with relationship because I never had one, I maybe naïve, but I’m not stupid. So that’s it. I made up my mind. Ayoko na talaga… I give up, I’ll stop it na. I don’t want to stress myself anymore.. =( pagod na ko mag-isip sa mga posts niya.. sobrang nakaka-drain ng energy, I won’t doubt him naman kung wala kong nakikita at nababasa. Sana lang naiisip niya din yung kalagayan ko, he’s acting cold.. na para ngang di na kami tulad ng dati, nung nagkita kami. I’m quite confused, napansin nga niya na nagbago ko.. pero di naman ako magbabago kung hindi siya nagbago at hindi niya pinaramdam saken na parang wala na… so the next day, Monday, were still talking about it, I told him everything, all my doubts.. I even asked him some questions like, what if; bumalik si 1 that got away nya, may hinihintay ba siya, or ibang nililigawan.. sabi niya wala daw at wala siyang balak makipagbalikan, I believed him.

 At dahil na-open ko na sa kanya lahat, akala ko okay na talaga kami, kaya lang siya naman yung parang nagtampo/nainis, tinanong ko siya kung naiinis siya, pero hindi daw. Di ako naniniwala, kasi di nman siya ganon I know he’s mad, pero hinayaan ko na lang muna.. I’m really worried.. but I gve him time to chill, then the next day, ganon pa din kami, lalo na siya, he’s  freezing like hell! not just cold! Sobrang bigat na sa pakiramdam… alam mo yung parang may dinadala kang problema na hindi mo masabi, ayoko talaga ng ganong pakiramdam kaya nga, tinext ko na siya, kasi ayoko din na sa huli may pagsisihan ako, kasi hindi ko siya kinausap, di ako nag-reach out para tanungin siya kung ano bang problema, kaya nilunok ko na lang yung pride ko na sobrang paubos na, ayun sinabi niya saken na nainis siya kasi, parang kini-question ko siya.. guilty naman ako dun, pero di naman nga ako mag-iisip, kung wala naman akong nakikita na galing pa mismo sa kanya.. nag-sorry siya ulit.. okay na kami, and I promised to myself na I won’t doubt him ever again. Pero hindi pala ganon talaga kadali bumalik sa dati, ako na nagpupumilit ibalik yung dati kung pano kami, pero siya parang walang kagana-gana, and I think he even gave me signs na eh.. na we should really end it na… he told me na hindi niya talaga kaya magpa-convert, pero dahil makulit talaga ko, I said it’s okay…okay lang saken..  ako na talagang t*anga… oh well, that’s me.  *sigh…*

Pero ngayon, I’m really giving up. I will not communicate with him again, pagtapos kung mabasa yung mga post niya kanina… =’(( he’s really telling the whole world na he doesn’t really care about me, okay I’ve done my part, I’m out of here, I won’t regret anything now.. kasi ilang beses na kong nag-reach out sa kanya, nasabi ko na lahat ng nasa loob ko, na how confused I was, but he kept on posting things that hurts.. may post pa siya, actually RT lang yun it’s like, para saan pa daw yung  “kung kayo, kayo talaga, eh kung wala ka namang ginagawang aksyon paano  magiging kayo” something like that… tapos yung “valentines date anyone?” oo na!!! oo sige na, alam ko naman na wala siyang balak ayain ako eh..pero sana naman, wag na siyang mag-post ng ganon… it hurts eh… mukha na ko talagang tanga eh… =( tapos, ako pa yung masasabihan na masyadong malalim mag-isip. Grabe lang, sana lang ilagay nya din yung sarili niya minsan sa sitwasyon ko, na kung siya kaya makabasa ng mga ganong post, ano bang mararamdaman niya.. *sigh…*

Sanay naman ako sa ganitong set-up eh, yung sa umpisa lang masaya.. tapos iiwan kang naka-hang… nakita ko na ‘to eh. Actually madalas, sobrang sanay na sanay na ko, di ko nga alam kung bakit, kahit gaano ko kasanay sa ganitong bagay, nasasaktan pa din ako, sa totoo lang nag-ready na din ako sa ganitong scenario..pero wala eh, same old pains.. masakit lang siguro kasi, akala ko, iba siya, iba na ‘to this time.. kasi sa lahat siya ang breaking the record eh… tumagal nga siya.. ung consistency niya, yung sincerity niya ibang-iba , at persistent siya nung una… siguro hanggang dun lang talaga… siguro hindi pa nga talaga siya, pinipilit ko lang… akala ko kasi siya na eh, I even thought of disobeying my parents just for him… I even broke some rules… but I will never regret it… I think this will be a lesson for me now…  sana lang next time, matuto na talaga ko.. sana. Sana di na ko madaling ma-inlove, or magka-gusto sa isang tao sa mga simpleng bagay na pinaparamdam o pinapakita, kasi nga people tend to change.. and change is inevitable.. so wala talaga kong control dun..pag ang tao, umayaw na, wala ka ng magagawa kundi tanggapin yun, gaano man kasakit or kahirap yun.. ayoko naman ipagsiksikan yung sarili ko sa taong ayaw..

Kaya ang peg ko naman ngayon.. OUT OF REACH by: Gabrielle and What if.. akala ko pa naman

Di ko tuloy maiwasang isipin… sabi niya…sa kanya  daw, tatagal ako… tumagal nga naman, improving nga eh.. more than a month  of dating...  actually first time ko ding makipa-date consistently, as in yung manunuod ng movie, holding hands sa mall, kaya nga nung una medyo naiilang ako, pero later on naging comfortable na din ako, kaya lang, kung kelan okay na ko.. bigla naman siyang nagbago… =( haaaaayyy,hindi  na talaga ko natuto, forever na lang bang ganito..ayoko na… =( ayoko na ng Another passerby...

Plano ko pa naman sana na mag-usap kami sa Sunday, para mapag-usapan na din namin lahat, to  fixed things or makapag-decide kami kung ano bang mas magandang solution for us.. pero kung di man matuloy.. .

 dito ko na lang sasabihin…

--- Wala kong pinagsisihan na binigyan kita ng chance na magka-kilala pa tayo, soobrang naging masaya ko, lalo na sa EK date natin, na kahit na halos isumpa mo siguro ko nung pinilit kitang sumakay sa space shuttle hehe.. super thank you sa lahat, masaya ko kasi nakilala kita. Sana maging masaya ka din, ganon din naman ako… gusto na kita, kulang na nga lang sagutin kita, pero gusto pa sana kitang makilala nun.. pero huli na siguro.. I’m letting you go.. I give up, alam ko na mas madalas na stressed ka sa situation natin,sorry… pareho lang naman tayo.. kung alam mo lang kung gaano din kahirap saken yun..kasi sa tuwing maiisip ko yun naiisip ko yung parents ko.. =’(  pero kahit na nag-guilty ako, mas pinili ko pa din na i-try muna natin, baka sakaling mag-work, nakita ko naman ung effort mo para intindihin yung paniniwala namin.. kaya nga mas lalo kitang nagustuhan nun dahil sa effort mo dati… pero siguro hindi lang talaga tayo, para sa isa’t isa… sobrang na-appreciate ko lahat ng bagay na ginawa mo para saken.. sorry kasi, wala man lang akong na-contribute na magandang memories sau..puro pagsusungit ko lang at mga katangahan sa mga bagay-bagay.. alam ko I won’t leave mark on your life, sa sandaling panahon na pinagsamahan natin.. pero saken meron yun.. You’re part of my past now..  A good one though. 

I am not really closing my door.  
I think I just need to, lay low for a while.. . 

Thank You. Kisses...  =)